Schubert klinkt. Er is geen mens in de kamer en toch is het volle bak. Voor mij zit het orkest. Achter mij luisteren de gasten. Ik ben dirigent en mijn armen gaan in het ritme van de muziek. Heel serieus en vol overgave laat ik de muziek door mij heen stromen. Mijn broers en zus lachen en mijn vriendin vindt de muziek die op het cassettebandje is gekopieerd slechts kattengejank.
Een paar jaar later ontmoet ik Lieke te Winkel in de klas op het VWO. Ze wordt een goede vriendin en is dat gebleven tot op de dag van vandaag. Lieke is een bijzonder lieve, leuke vrouw met een groot talent. Een talent voor muziek dat ze met alles wat ze in zich heeft tot uiting laat komen. Schitterend vioolspel verraadt hoe goed haar dat gelukt is.
Bijna tien jaar geleden gaf ze een concert bij ons thuis. Samen met haar zus Madeleen, die pianiste is, speelde ze aan de rand van mijn bed. Een heel intiem en intens moment. Ik was erg ziek en deze vrouwen tilden niet alleen mij uit alles dat met pijn en zorgen te maken had. Ons hele gezin en zelfs het huis werd in het licht gezet. Het is een moment dat mij tot op de dag van vandaag beweegt.
Vandaag luisteren we. Konzert vom 14. März 2011 im Rahmen des Blüthner-Zyklus Wien.
R. Schumann: Klavierquintett in Es-Dur, op. 44
http://www.youtube.com/watch?v=yr7oR973e9s
Ik ben dankbaar voor vriendschap en muziek.