Sociaal ondernemerschap
Ik ontdek dat ik sociaal ondernemerschap best een raar woord vind. Dat een bedrijf sociaal bezig is als die een persoon met een handicap of ziekte aanneemt. Je neemt een talent aan die een beperking heeft: een ziekte of handicap.
Iemand die te maken heeft met – Patientschap – . En ja, daar wil je dan wellicht ruimte, tijd of flexibiliteit voor inruimen.
Net als dat je rekening houdt met vrouwen die een kind krijgen, – zwangerschapsverlof – of mannen die – ouderschaps – verlof opnemen. Ook daarvoor is ruimte, tijd, of flexibiliteit nodig. Als een bedrijf die mensen aanneemt zijn ze ondernemer. Als ze iemand met een ‘patient’schap aannemen zijn ze opeens sociaal.
Dit zegt heel veel over de beeldvorming. Ik verwonder mij hierover. Zonder mij te irriteren of te frustreren. Want er zijn nog heel wat slagen te maken en daarom houd ik van sociaal ondernemerschap. Ik kan alleen niet wachten op de dag dat we allen ‘gewoon’ ondernemen.
Wat denk jij?