Lekker wijntje. Gekregen van 1 van mijn PGB-ers. Zo noem ik mijn zorgverleners. Ze gaf mij deze zeer enthousiast: ‘Deze maand werk ik 7 jaar voor je!’ Ik zei: ‘Dat is toch veel te gek, ik zou jou moeten trakteren’. Ze antwoordde: ‘Mijn vriend zei ook al, ga je haar dronken voeren ofzo?’ Waarop ze had geantwoord: ‘Ik geef hem zo graag aan Anne-Miek. Je zou namelijk maar zo’n geweldige baas hebben’.
Heel bijzonder en lief. Wat kan je in de loop van de jaren een bijzondere band opbouwen. Mensen zo dicht op en in je leven hebben, zoveel uren per week, vraagt om geven en nemen. Ze zitten overal in, op en onder. Kennen alle hoeken van mijn bestaan. Het is voor mij en hun zoeken naar een balans in het met elkaar omgaan. Zoeken naar de grenzen van privacy, nabijheid en afstand.
Iedere keer weer een uitdaging. Met deze meid is dat op één of andere manier een doorslaand succes. Een schoolverlater die ik zelf heb opgeleid. Een vrolijke noot. Een beetje chaotische hardloper. Een beauty die iedere hulpmiddelleverancier hier in huis ompraat (of omflirt) tot de meest efficiënte succesvolle daden. Ik ben dol op haar.
Vanochtend vertelde ik over mijn werk. Ze zei: ‘Wat gaaf allemaal, dit heb je ook zo verdiend met al je harde werken’. Ik luisterde naar haar verhalen over haar zwangerschap. Zo blij dat ze gelukkig is in deze relatie, met in mijn hoofd de verhalen waar ik naar luisterde toen het uitging met de vorige 23 vriendjes ;).
Straks gaat ze met verlof. Ik zal haar echt gaan missen. Zoals zij mij ook mist als ik een weekje weg ben. Dan komt ze binnen met ‘Ik was deze week helemaal uit mijn ritme. Heb je zo gemist!’. Zo zal ik straks ook uit mijn ritme zijn, als zij haar werk een periode onderbreekt. Ondertussen neem ik een heerlijk slokje wijn en mijmer ik over een leuk kraampakket.
